'Misschien zijn we dat wel, misschien zijn we echt wel de mooie dochters van de Zeekoning. Verdwaald, langgeleden verdwaald, slecht op ons gemak rondzwervend door de nevelige lucht.'
De 26-jarige tweelingzussen Esther en Ruth doen alles samen, ze praten zelfs in de wij-vorm en hebben nauwelijks contact met anderen. De band tussen de twee is zo hecht en exclusief dat ze de buitenwereld als een droom ervaren. Tijdens het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog besluiten ze met de boot vanuit Engeland naar Frankrijk te gaan om de soldaten aan het front te verzorgen.
Hiermee komt een abrupt einde aan hun beschermde leven. Ze horen het lawaai en gebulder van de kanonnen en worden direct geconfronteerd met de verschrikkingen van de loopgravenoorlog. Hun ervaringen aan het front worden afgewisseld met verhalen van kennissen, bedienden, hun lerares en hun vader. Zo ontstaat een aangrijpend portret van de twee zussen, van hun jeugd en de rol die de dood van hun moeder en hun broer daarin speelt.
Het diepvertelt op unieke wijze over de ongrijpbare band van een bijzondere tweeling, zussen die volledig opgaan in elkaar en in de oorlog. Hun tocht naar Frankrijk zal hun eigen leven, dat van degenen die ze achterlieten en die ze nog zullen ontmoeten voor altijd veranderen.